نشانه‌های اولیه یک سرطان در زنان
یک مطالعه آماری جدید نشان می‌دهد نرخ ابتلا به سرطان سینه در زنان زیر ۵۰ سال در ایالات متحده طی سال‌های اخیر روندی صعودی داشته و این موضوع نگرانی متخصصان سلامت را برانگیخته است.
رشد نگران‌کننده آمار سرطان سینه در زنان
بر اساس داده‌های منتشرشده، در سال ۲۰۰۰ به ازای هر ۱۰۰ هزار زن، ۶۴ مورد ابتلا به سرطان سینه ثبت شد. این رقم طی ۱۶ سال بعدی هر سال حدود ۰.۲۴ درصد افزایش یافت. اما بین سال‌های ۲۰۱۶ تا ۲۰۱۹، جهشی ناگهانی با رشد ۳.۷۶ درصدی گزارش شد.
دکتر ربکا کهم، استاد دانشگاه کلمبیا، در این باره گفت: «این افزایش را نمی‌توان صرفاً با عوامل ژنتیکی یا تغییرات غربالگری توضیح داد، زیرا بسیاری از زنان زیر ۴۰ سال هنوز در سن توصیه‌شده برای ماموگرافی قرار ندارند.»
پزشکان پیش‌بینی می‌کنند در سال جاری بیش از ۳۱۷ هزار مورد جدید ابتلا و بیش از ۴۲ هزار مورد مرگ‌ومیر ناشی از سرطان سینه در میان زنان رخ دهد.
نشانه‌های اولیه سرطان سینه که نباید نادیده گرفت
متخصصان تأکید می‌کنند تشخیص زودهنگام می‌تواند شانس درمان موفق را به‌طور چشمگیری افزایش دهد. برخی از مهم‌ترین علائم اولیه عبارتند از:
- وجود توده یا تورم در پستان: شایع‌ترین علامت سرطان سینه است، هرچند همه موارد با توده همراه نیستند.
- تغییر در ظاهر پوست پستان: چروکیدگی یا فرورفتگی پوست که شبیه پوست پرتقال می‌شود، می‌تواند نشانه رشد توده سرطانی باشد.
- ترشح غیرعادی از نوک پستان: به‌ویژه ترشح خونی از یک پستان باید جدی گرفته شود.
- قرمزی یا پوسته‌پوسته شدن پوست: هرچند ممکن است ناشی از عفونت یا اگزما باشد، اما می‌تواند علامتی هشداردهنده نیز باشد.
- درد در پستان: به‌ویژه در موارد نادر سرطان التهابی سینه یا بیماری پاژه.
- تورم غدد لنفاوی: در زیر بغل یا اطراف ترقوه که می‌تواند نشانه گسترش سرطان به غدد مجاور باشد.
اهمیت غربالگری و آگاهی عمومی
با وجود اینکه سرطان سینه شایع‌ترین نوع سرطان در میان زنان است، کمتر از نیمی از بزرگسالان علائم اولیه آن را به‌جز وجود توده می‌شناسند. پزشکان توصیه می‌کنند زنان به‌طور منظم معاینات شخصی و در صورت لزوم تصویربرداری‌های تشخیصی را انجام دهند تا در صورت بروز علائم، بیماری در مراحل اولیه شناسایی شود.
جمع‌بندی
افزایش آمار ابتلا به سرطان سینه در زنان جوان زنگ خطری جدی برای نظام‌های سلامت است. توجه به نشانه‌های اولیه، انجام معاینات دوره‌ای و ارتقای آگاهی عمومی می‌تواند نقش مهمی در کاهش مرگ‌ومیر ناشی از این بیماری ایفا کند. تشخیص زودهنگام همچنان کلید اصلی نجات جان بیماران محسوب می‌شود.
About the Author
