یک مرد کانادایی پس از ۲۰ سال نابینایی، با جراحی بسیار پیچیده و کم‌نظیر «اُستو-اُدونتو-کراتوپروتز» توانست دوباره دنیا را دیده و خط افق ونکوور را از طبقه شانزدهم کلینیک چشم ببیند. این عمل که در آن دندان نیش بیمار تبدیل به پایه لنز نوری می‌شود، پس از صدها تلاش نافرجام پیوند قرنیه و نزدیک به ۵۰ عمل جراحی معمول، نخستین بار در دهه ۱۹۶۰ ابداع و تاکنون تنها چند صد بار در جهان اجرا شده است.
از سندرم استیونز–جانسون تا امیدی تازه
وقتی برنت چپمن در ۱۳ سالگی به‌دنبال واکنش شدید آلرژیک به ایبوپروفن دچار سندرم استیونز–جانسون شد، سوختگی گسترده قرنیه و کما ۲۷ روزه، چشمان او را برای همیشه تار کرد. تلاش‌های متعدد برای پیوند قرنیه فقط به حفظ بقای چشم راست انجامید و برنت ناگزیر بود دو دهه را در تاریکی ذهنش بگذراند.
گام‌های کلیدی جراحی «دندان در چشم»
- برداشتن دندان نیش به همراه بخش کوچکی از استخوان فک و آماده‌سازی آن برای قرارگیری لنز؛
- کاشت دندان‌ـ‌لنز پس از چند ماه زیر پوست گونه برای تشکیل پیوند عروقی و نهایتاً جایگزینی قرنیه آسیب‌دیده با ایجاد حفره لنزی.
تجربه موفق و چشم‌انداز آینده
پس از عمل نهایی در اوت ۲۰۲۵، چپمن بینایی ۲۰/۳۰ کسب کرد؛ یعنی از فاصله ۲۰ فوتی می‌تواند چیزی را ببیند که فرد عادی در ۳۰ فوتی می‌بیند. این جهش به او امکان داد برای نخستین‌بار پس از دو دهه تماس چشمی با جراحش برقرار کند و حالا رؤیای سفر به ژاپن را در سر دارد.
جراحی اُستو-اُدونتو-کراتوپروتز باوجود دشواری فنی و دوران طولانی آماده‌سازی، برای بیماران با آسیب شدید قرنیه و شکست پیوند استاندارد، دریچه‌ای به دنیای نور می‌گشاید. هرچند این روش نیازمند تیمی از چشم‌پزشکان فوق‌تخصص و حمایت‌های روانی-اجتماعی پس از عمل است، موفقیت چپمن بار دیگر ثابت کرد که با تکیه بر نوآوری‌های پزشکی و جسارت جراح، می‌توان حتی سال‌ها تاریکی را شکست و نور را به زندگی بازگرداند.
مجله زیبایی و سلامت دکتر آناهیتا کریمی
