مطالعات اخیر نشان می‌دهد که اساتید دانشگاه می‌توانند نقش بسیار مهمی در پیشگیری از خودکشی دانشجویان ایفا کنند. بر اساس تحقیقات انجام شده، بیشترین عامل انصراف دانشجویان از اقدام به خودکشی، صحبت با اساتید بوده است. این امر نشان می‌دهد که ایجاد ارتباط صمیمانه و حمایتی بین استاد و دانشجو می‌تواند در پیشگیری از این پدیده شوم بسیار موثر باشد.
در تحقیقی که روی ده هزار دانشجوی ورودی دانشگاه‌های علوم پزشکی انجام شده است، مشخص شده که حدود ۸ درصد از دانشجویان افکار خودکشی داشته‌اند و ۶.۸ درصد نیز اقدام به خودکشی کرده‌اند. این آمارها زنگ خطری برای جامعه دانشگاهی است و نشان می‌دهد که مسئله سلامت روان دانشجویان به ویژه دانشجویان علوم پزشکی، نیازمند توجه جدی است.
رئیس مرکز روابط عمومی و اطلاع رسانی وزارت بهداشت با تاکید بر نقش اساتید در پیشگیری از خودکشی، خواستار تعامل بیشتر اساتید با دانشجویان شده است. وی معتقد است که اساتید باید فراتر از تدریس در کلاس، با دانشجویان ارتباط صمیمانه‌ای برقرار کرده و به مشکلات آن‌ها گوش دهند.
علاوه بر اساتید، خانواده، دوستان و همکلاسی‌ها نیز می‌توانند نقش مهمی در پیشگیری از خودکشی دانشجویان ایفا کنند. ایجاد محیطی حمایتی و گفتگو محور در دانشگاه‌ها و خانواده‌ها می‌تواند به دانشجویان کمک کند تا با مشکلات خود بهتر کنار بیایند و از بروز افکار خودکشی پیشگیری کنند.
در مجموع، می‌توان گفت که پیشگیری از خودکشی دانشجویان نیازمند یک رویکرد چندجانبه است که در آن همه اعضای جامعه دانشگاهی از جمله اساتید، دانشجویان، خانواده‌ها و مسئولین دانشگاهی باید نقش خود را ایفا کنند.