اسراری که پرهیز از تماس چشمی درباره شما فاش میکند
پرهیز از تماس چشمی در مکالمات روزمره، رفتاری است که اغلب به عنوان نشانهای از خجالت یا کمرویی تعبیر میشود، اما روانشناسان معتقدند این رفتار میتواند لایههای عمیقتری از شخصیت و وضعیت روانی افراد را آشکار کند.
پرهیز از تماس چشمی و ارتباط آن با اعتماد به نفس
بر اساس گزارش وبسایت روانشناسی Psychologies، اجتناب از نگاه مستقیم به چشم دیگران میتواند نشانهای از اعتماد به نفس پایین، ترس از قضاوت شدن یا حتی ناراحتیهای عاطفی پنهان باشد. به گفته «پاسکال انگر»، روانشناس بالینی، نحوه برقراری یا اجتناب از تماس چشمی میتواند بازتابی از آسیبپذیریهای درونی فرد باشد.

نقش تربیت خانوادگی در شکلگیری عادات رفتاری
انگر توضیح میدهد که عوامل فرهنگی و تربیتی نیز در این زمینه نقش مهمی دارند. در برخی خانوادهها، کودکان از همان ابتدا میآموزند که نگاه مستقیم به چشم بزرگسالان نشانه بیاحترامی است. عباراتی مانند «وقتی با تو صحبت میکنم، نگاهت را پایین بیاور» میتواند اثری ماندگار بر ذهن کودک گذاشته و در آینده بر نحوه تعامل اجتماعی او تأثیر بگذارد.
تغییر جهت نگاه؛ نشانهای از خجالت یا پنهانکاری
مطالعات روانشناسی نشان میدهد که تغییر مداوم جهت نگاه یا قطع ناگهانی تماس چشمی میتواند نشانهای از خجالت، اضطراب اجتماعی یا تلاش برای پنهان کردن حقیقت باشد. در چنین شرایطی، فرد با اجتناب از نگاه مستقیم، از مواجهه عاطفی یا آشکار شدن احساسات واقعی خود جلوگیری میکند.
تماس چشمی؛ ابزاری برای شناخت بهتر افراد
کارشناسان معتقدند که تماس چشمی یکی از مهمترین ابزارهای ارتباط غیرکلامی است. میزان و کیفیت این تماس میتواند اطلاعات ارزشمندی درباره شخصیت، احساسات و حتی وضعیت روانی افراد ارائه دهد.
- نگاه مستقیم و پایدار معمولاً نشانه اعتماد به نفس و صداقت است.
- اجتناب یا نگاههای کوتاه و پراکنده میتواند بیانگر اضطراب، خجالت یا عدم تمایل به ارتباط باشد.
جمعبندی
رفتار سادهای مانند پرهیز از تماس چشمی میتواند رازهای زیادی درباره شخصیت و وضعیت روانی افراد فاش کند. از اعتماد به نفس پایین گرفته تا تأثیرات فرهنگی و تربیتی، همه میتوانند در شکلگیری این عادت نقش داشته باشند. درک این نشانهها نه تنها به شناخت بهتر دیگران کمک میکند، بلکه میتواند راهی برای آگاهی بیشتر از خود و بهبود مهارتهای ارتباطی باشد.
