آیا پروتئین حیوانی واقعا برتری دارد یا باورهای رایج در مورد پروتئین گیاهی نادرستند؟ این پرسش، یکی از مباحث داغ در دنیای تغذیه محسوب می‌شود.
بسیاری از افراد، پروتئین حیوانی را منبعی برتر می‌دانند. اما حقیقت این است که تفاوت قابل توجهی بین میزان جذب پروتئین حیوانی و گیاهی وجود ندارد. منابع پروتئینی فراوانی در دسترس است، از گوشت مرغ و ماهی گرفته تا انواع لوبیا، عدس، آجیل و غلات کامل. انتخاب هوشمندانه و متنوع، کلید اصلی است.
مقایسه علمی پروتئین‌های حیوانی و گیاهی
درست است که جذب پروتئین حیوانی (بالای ۹۵ درصد) اندکی بیشتر از پروتئین گیاهی (۸۰ تا ۹۰ درصد) است. اما آیا این اختلاف، اهمیت ویژه‌ای دارد؟ برخی متخصصان تغذیه، گزینه‌های گیاهی را به‌ویژه برای کنترل وزن، سالم‌تر می‌دانند.
افسانه پروتئین گیاهی “ناقص”: واقعیت چیست؟
برخی ادعا می‌کنند پروتئین گیاهی به دلیل کمبود برخی اسیدهای آمینه ضروری (مانند لوسین، ایزولوسین، والین، تریپتوفان، فنیل آلانین، ترئونین، لیزین و متیونین)، ناقص است. در حالی که برخی منابع گیاهی ممکن است مقادیر محدودی از این اسیدها داشته باشند (مثلا لیزین در نان سفید یا متیونین در جو دوسر)، این مسئله به راحتی قابل جبران است.
راه حل چیست؟
راز یک رژیم غذایی سالم و کامل، تنوع است. ترکیب منابع مختلف پروتئین گیاهی، اطمینان از دریافت تمام اسیدهای آمینه ضروری را تضمین می‌کند. به عنوان مثال، کمبود لیزین را می‌توان با مصرف حبوبات و کمبود متیونین را با ترکیب غلات مختلف برطرف کرد.
اهمیت پروتئین در بدن
پروتئین‌ها، بلوک‌های سازنده بدن هستند. هورمون‌ها، آنزیم‌ها، عضلات و حتی دی‌ان‌ای، همگی از پروتئین ساخته می‌شوند. اما باید تعادل را حفظ کرد. یک رژیم غذایی متعادل با ترکیبی از پروتئین‌های گیاهی و حیوانی، بهترین راه برای سلامتی است.
سخن پایانی
نگرش منفی به پروتئین گیاهی به دلیل ادعای “ناقص بودن” آن، نادرست است. با یک رژیم غذایی متنوع و متعادل، پروتئین گیاهی می‌تواند تمام نیازهای بدن را برطرف کند. پس، از رژیم‌های غذایی تک بعدی پرهیز کنید و تعادل را سرلوحه قرار دهید.
مجله زیبایی و سلامت دکتر کریمی
“`